Het meten van de lichaamstemperatuur is erg belangrijk in de geneeskunde. Een aantal ziekten wordt gekenmerkt door een verandering in de temperatuur. Bij andere ziekten kan het verloop van de ziekte gevolgd worden door de lichaamstemperatuur te meten. Hierdoor kan de arts de effectiviteit van behandelingen analyseren.

Koorts is de reactie op een ziektespecifieke prikkel. Het lichaam verandert zijn normale temperatuur om de eigen afweermechanismen van het lichaam te ondersteunen. Koorts is de meest voorkomende vorm van ziektegerelateerde (pathologische) verhoging van de lichaamstemperatuur.

Een gezond menselijke lichaam functioneert het best als het binnenin een temperatuur heeft van ruim 37°C. Tot 38°C spreekt men van verhoging en hoger dan 38°C spreken we van koorts. Een lichaamstemperatuur van 42,6°C is dodelijk. 

De gemeten lichaamstemperatuur is altijd afhankelijk van vanaf welk lichaamsdeel de meting is gedaan. Om deze reden, en in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is er geen algemene normale temperatuur.

De lichaamstemperatuur van een gezond persoon verandert ook gedurende de dag en afhankelijk van de activiteiten die ze ondernemen. Bij een rectale temperatuurmeting is de lichaamstemperatuur om fysiologische redenen normaal gesproken 's avonds 0,5 graden Celsius hoger, dan op andere momenten van de dag. Bovendien wordt de lichaamstemperatuur verhoogd door elke fysieke inspanning.

Wat is het belangrijkste verschil:

• Kerntemperatuur: meet de centrale temperatuur via een lichaamsopening.
• Oppervlaktetemperatuur: meet de temperatuur op het huidoppervlak en bestaat uit de temperatuur en de omgevingstemperatuur.